ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Παρακολούθησα τον τελικό του Copa del Rey ανάμεσα στην Μπαρτσελόνα και την Μπιλμπάο. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για το παιχνίδι και τις τακτικές. Οι Καταλανοί είναι σε δαιμονιώδη φόρμα και το απέδειξαν γι’ άλλη μία φορά παίζοντας όσο έπρεπε για να κατακτήσουν τον πρώτο τους στόχο.

Όσο περίεργο κι αν φαίνεται όμως, τα δύο πιο αξιοσημείωτα γεγονότα του αγώνα αφορούν τους οπαδούς των Βάσκων. Πρώτα, μετά την επίτευξη του 3^ου τέρματος της Μπαρτσελόνα, όταν ο Ντάλιελ Άλβες επιχείρησε να εκτελέσει ένα πλάγιο, σωριάστηκε στο έδαφος αφού δέχτηκε ένα αντικείμενο στο κεφάλι. Κατ’ ευθείαν σκέφτηκα «τελικά παντού τα ίδια γίνονται!». Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα όμως διαψεύστηκα πλήρως. Οι οπαδοί της Μπιλμπάο άρχισαν να φωνάζουν ρυθμικά «εξω-έξω» σ’ αυτόν που είχε πετάξει το αντικείμενο και να υποδεικνύουν στους αστυνομικούς ποιος προέβη σ’ αυτή την πράξη. Αμέσως ο «οπαδός» αυτός εντοπίστηκε και οδηγήθηκε κακήν κακώς έξω από το γήπεδο. Στο μυαλό μου ήρθαν εικόνες λίγο πριν ξεκινήσει ο τελικός του δικούς μας κυπέλλου, όπου οπαδοί και των δύο ομάδων επιδίδονταν σε οδομαχίες με την υποστήριξη των υπολοίπων αλλά και με την αστυνομία απλά να παρακολουθεί.

Το δεύτερο πολύ σημαντικό γεγονός ήταν η συμπεριφορά των Βάσκων φιλάθλων λίγο πριν τη λήξη του τελικού. Ήταν όλοι όρθιοι με υψωμένα τα κασκόλ και φώναζαν το όνομα της ομάδας τους. Γιατί σωστός φίλαθλος είναι αυτός που στέκεται και υποστηρίζει την ομάδα του το ίδιο και στις επιτυχίες αλλά και στις αποτυχίες.

Υ.Γ. : Σε κάποια σημεία του γηπέδου υπήρχαν Καταλανοί ανάμεσα σε Βάσκους και το αντίστροφο. Αλλά φυσικά δεν συνέβη το παραμικρό ακόμα κι όταν ο καθένας πανηγύριζε για τα γκολ της ομάδας του. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να συμβεί κάτι τέτοιο και στην Ελλάδα;

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΒΟΛΛΕΥ

Το πρωτάθλημα βόλεϊ έλαβε τέλος πριν λίγες μέρες και βρήκε τον Ολυμπιακό στην κορυφή μετά από 6 χρόνια. Και αφού χθες είχαμε την ανάδειξη των πολυτιμότερων παικτών είναι ευκαιρία για να καταλήξουμε σε διάφορα συμπεράσματα.

Θα ξεκινήσω πρώτα απ’ όλα (τιμής ένεκεν) από τον περσινό κάτοχο του τροπαίου, τον Ηρακλή, ο οποίος φέτος απογοήτευσε στις εγχώριες διοργανώσεις. Μπορεί να έφτασε για άλλη μια φορά στο Final-4 του Τσάμπιονς Λιγκ, και μάλιστα στον τελικό της διοργάνωσης αλλά η χρονιά χαρακτηρίζεται ως αποτυχημένη για τον «Γηραιό». Κι αυτό διότι ούτε στον τελικό του κυπέλλου κατάφερε να φτάσει, αλλά ούτε και στον τελικό του Πρωταθλήματος αφού και τις δύο φορές αποκλείστηκε από τον Παναθηναϊκό. Βεβαίως όσον αφορά το πρωτάθλημα, όλα χάθηκαν στην κανονική περίοδο, αφού ο Ηρακλής με κάποια «στραβά» αποτελέσματα (1-3 με τη Λαμία, 0-3 με την Καλαμαριά, 1-3 από τον Άρη, 2-3 με την Κηφισιά, 0-3 με τον Φοίνικα) «κατάφερε» να τερματίσει στην 4^η θέση και να αποκλειστεί, σχετικά εύκολα, από τον ΠΑΟ.

Ας περάσουμε τώρα στον νταμπλούχο Ελλάδος Ολυμπιακό. Οι Πειραιώτες ξεκίνησαν άσχημα την χρονιά, αφού εκτός από την ήττα στην πρεμιέρα από τον αιώνιο αντίπαλο, γενικά δεν έπειθαν με τις εμφανίσεις τους. Καθώς όμως περνούσαν οι αγωνιστικές έδειχναν να βρίσκουν ρυθμό όπως ακριβώς είχε υποσχεθεί ο Κρίστιανσον μετά την αποτυχία στον πρώτο μεγάλο ντέρμπυ της χρονιάς. Οι δύο αιώνιοι συναντήθηκαν και στην προημιτελική φάση του Τσάλεντζ Καπ όπου αν και ο Παναθηναϊκός κατάφερε να πάρει την πρόκριση, ο Ολυμπιακός απέδειξε πως είχε γίνει ιδιαίτερα ανταγωνιστικός. Και φτάσαμε στις αναμετρήσεις για τους τελικούς του πρωταθλήματος όπου πραγματικά ο Ολυμπιακός ήταν εντυπωσιακός. Κι αυτό διότι ο Μίλκοβιτς ήταν ο γνωστός «Ιβάν ο τρομερός», ο Τζούριτς εξαιρετικός αλλά υπήρχαν άξιοι συμπαραστάτες και από την υπόλοιπη ομάδα.

Συνεχίζοντας, αν για τον Ηρακλή η χρονιά ήταν αποτυχημένη, τι να πει και ο Παναθηναϊκός; Οι πράσινοι ξεκίνησαν με πολλά όνειρα και ελπίδες αλλά στο τέλος της χρονιάς το αποτέλεσμα ήταν 4 τελικοί- κανένα τρόπαιο. Απολογισμός τραγικός για μία μεγάλη ομάδα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου ο Παναθηναϊκός έδειχνε η πιο σταθερή ομάδα αλλά στα κρίσιμα παιχνίδια «πλήρωσε» το γεγονός ότι ο Αγκάμεζ ήταν απελπιστικά μόνος και κουρασμένος αφού στους περισσότερους αγώνες ήταν αυτός που τελείωνε τις πιο πολλές μπάλες.

Το φετινό πρωτάθλημα είχε και ευχάριστες εκπλήξεις φυσικά οι οποίες δεν ήταν άλλες από την Ε.Α. Πατρών και τον Φοίνικα Σύρου. Αν και όσον αφορά την Πάτρα δεν ήταν μεγάλη η έκπληξη αφού με το υλικό που διέθετε η ομάδα η είσοδος στην 4αδα ήταν ένας αρκετά εφικτός στόχος. Απλά μέσω κάποιων αποτελεσμάτων η ΕΑΠ κατάφερε να τερματίσει στην 3^η θέση. Τώρα αυτό που μένει να δούμε είναι αν και την επόμενη χρονιά η Ε.Α. Πατρών θα καταφέρει να παραμείνει σε τόσο υψηλό επίπεδο.

Από την άλλη μεριά ο Φοίνικας, ήταν όντως η μεγαλύτερη έκπληξη αφού μόλις την πρώτη χρονιά της ομάδας της Σύρου στην Α1, κατάφερε να κατακτήσει την 5^η θέση και μαζί την έξοδο στο Τσάλεντζ Καπ της επόμενης περιόδου, κάτι που άξιζε πλήρως βασιζόμενη κυρίως στην έδρα της αφού οι κάτοικοι της Σύρου δημιουργούσαν σε κάθε αγώνα μία καταπληκτική ατμόσφαιρα. Για τον Φοίνικα όμως ισχύει ότι και για την ΕΑΠ. Να μην είναι δηλαδή απλά μία φωτοβολίδα αλλά να συνεχίσει στο ίδιο επίπεδο κάτι που δεν συνέβη για παράδειγμα με την Κηφισιά, η οποία ενώ πέρυσι έκανε ένα καταπληκτικό πρωτάθλημα, φέτος κατάφερε τελευταία στιγμή να παραμείνει στην Α1.

Όσον αφορά τώρα συγκεκριμένα πρόσωπα του πρωταθλήματος, όπως όλοι, ξεχωρίζουμε τον Καλντέιρα της Σύρου και τον Τζούριτς του Ολυμπιακού. Ο κεντρικός των «ερυθρολεύκων» αποτελεί ένα πολύ μεγάλο ταλέντο και είμαστε πολύ τυχεροί που τον έχουμε στις εθνικές μας ομάδες. Από την δεύτερη καλύτερη επτάδα που αναδείχθηκε, ο Αγκάμεζ ίσως νιώθει λίγο αδικημένος αλλά δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς όταν στο ίδιο πρωτάθλημα υπάρχει ένας από τους καλύτερους διαγώνιους παγκοσμίως, Ιβάν Μίλκοβιτς. Τέλος απόλυτα λογική ήταν η ανάδειξη του Άντερς Κρίστιανσον αφού επανέφερε τον Ολυμπιακό στην κορυφή μετά από 6 χρόνια «ξηρασίας».

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Ούτε ο Θεός δεν ήθελε να συμβεί μία τόσο μεγάλη ποδοσφαιρική αδικία και στο τέλος επικράτησε η δικαιοσύνη! Θα ήταν απογοητευτικό για τους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους να περάσει στον τελικό αυτή η Τσέλσι! Μία ομάδα που θέλησε να πάρει την πρόκριση στηριζόμενη στο «κατενάτσιο».

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, όπως αναμενόταν , οι Άγγλοι ξεκίνησαν το παιχνίδι με τον ίδιο τρόπο που αγωνίστηκαν στη Βαρκελώνη. Δηλαδή 9 παίκτες πίσω από την μπάλα! Ευτύχησε όμως να πετύχει ένα υπέροχο γκολ με τον Εσιέν, που όμως όσες φορές και να προσπαθήσει να ξαναβάλει τέτοιο γκολ πολύ αμφιβάλλω αν θα τα καταφέρει!

Αυτή ήταν η ιδανική εξέλιξη για τους Λονδρέζους, αλλά ταυτόχρονα η χειρότερη για όσους ήλπιζαν να παρακολουθήσουν ένα παιχνίδι με πολύ θέαμα. Η Τσέλσι είχε αυτό που ήθελε άρα συνέχισε στο ίδιο tempo το παιχνίδι της.

Οι Καταλανοί από την άλλη μεριά δεν βρισκόντουσαν σε καλή μέρα και σε συνδυασμό με τα κενά στην άμυνα η Τσέλσι δημιούργησε κάποιες καλές ευκαιρίες από αντεπιθέσεις. Τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα με την αποβολή του Abidal ο οποίος όμως δεν είχε ακουμπήσει καν τον Ανελκά.

Κι ενώ όλα έδειχναν ότι θα οδηγούμασταν σε αγγλικό εμφύλιο στη Ρώμη ήρθε η τιμωρία για την ομάδα του Χίντινγκ. Τιμωρία γιατί ενώ μπορούσαν μετά την αποβολή του Abidal να σφραγίσουν την πρόκριση με ένα δεύτερο γκολ,επέλεξαν να συνεχίσουν να αμύνονται μαζικά!

Το καταπληκτικό σουτ του Ινιέστα σίγουρα «σκότωσε» πολλούς οπαδούς των «μπλε», αλλά από την άλλη ανακούφισε όλους αυτούς που τους αρέσει το ανοιχτό και επιθετικό ποδόσφαιρο.

Όντως δεν δόθηκαν δύο πέναλντι εις βάρος της Μπαρτσελόνα αλλά αν κύριε Χίντινγκ «η Ουέφα ήθελε αυτό τον τελικό» τότε γιατί ο διαιτητής της αναμέτρησης απέβαλε λανθασμένα τον Abidal;

ΨΕΚΑΣΤΕ ΣΚΟΥΠΙΣΤΕ ΤΕΛΕΙΩΣΑΤΕ!

Με συνοπτικές διαδικασίες η Μάντσεστερ πέρασε στον τελικό της Ρώμης όπου θα προσπαθήσει να υπερασπίσει τον τίτλο που κατέκτησε πέρυσι. Όλα τελείωσαν πριν καλά-καλά αρχίσουν αφού ήδη στο 11^ο λεπτό το σκορ ήταν 0-2!

Όπως έγραφα και χθες, η Άρσεναλ τελικά υπέπεσε σε ένα μεγάλο σφάλμα. Οι ποδοσφαιριστές της, επηρεασμένοι και από την ατμόσφαιρα αλλά και λόγω της απειρίας τους , μπήκαν πάρα πολύ δυνατά με αποτέλεσμα σε μία αντεπίθεση η United να πετύχει πολύ νωρίς αυτό που ήθελε. Είχε σίγουρα και την βοήθεια της τύχης αλλά η τύχη πολλές φορές βοηθά τους ισχυρούς.

Τα πράγματα απλοποιήθηκαν ακόμη περισσότερο όταν ο Κριστιάνο Ρονάλντο πέτυχε ένα γκολ από αυτά που μας έχει συνηθίσει και κλείδωσε την πρόκριση (όπως έκανε και απέναντι στην Πόρτο). Ο Πορτογάλος συνέχισε το προσωπικό του ρεσιτάλ όταν ολοκλήρωσε μία υποδειγματική αντεπίθεση της Μάντσεστερ.

Η Άρσεναλ μείωσε απλά με πέναλντυ αλλά δεν άλλαξε τίποτα δραματικά και οι Λονδρέζοι ηττήθηκαν για πρώτη φορά στο καινούριο τους γήπεδο από την Μάντσεστερ.

Υ.Γ. 1: Λάθος μου φάνηκε η επιλογή του Rosseti να αποβάλει τον Φλέτσερ και να του στερήσει τη συμμετοχή του από τον τελικό.

Υ.Γ.2: Όποιος και να είναι ο νικητής στο άλλο ζευγάρι πιστεύω πως θα είναι και ο νικητής του φετινού Champions League κι αυτό γιατί απλά είναι πολύ δύσκολο οποιαδήποτε ομάδα να επαναλάβει τον θρίαμβο της.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΡΩΜΗ ΠΕΡΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ

Έχουμε φτάσει ένα βήμα πριν τον μεγάλο τελικό στη Ρώμη και σίγουρα όλες οι ομάδες θα δώσουν τα πάντα για να φτάσουν μία ανάσα από το πολυπόθητο τρόπαιο. Παρ’ ότι και τα δύο παιχνίδια είναι εξίσου αμφίρροπα, εγώ και στα δύο βλέπω ξεκάθαρα φαβορί: Την Μάντσεστερ και την Μπαρτσελόνα.

Ξεκινώντας από το σημερινό παιχνίδι πιστεύω πως όλα θα εξαρτηθούν από το πώς θα εμφανιστεί στον αγωνιστικό χώρο η Άρσεναλ. Τι εννοώ με αυτό; Πολύ απλά, αν οι Λονδρέζοι μπουν στο παιχνίδι με το μυαλό στο να επιτεθούν για να πετύχουν γρήγορα το γκολ που θα ισοφαρίσει το σκορ του πρώτου αγώνα, τότε είναι σχεδόν βέβαιο πως θα δεχτούν ένα γκολ που θα τους «κόψει τα φτερά». Με τους παίκτες που διαθέτει η Μάντσεστερ στην επίθεση, αν βρεθούν ανοιχτοί διάδρομοι τότε η Άρσεναλ δεν έχει καμία τύχη για πρόκριση.

Αντίθετα αν η ομάδα του Βενγκέρ θέλει την πρόκριση θα πρέπει να μην ανοιχτεί από την αρχή αλλά σταδιακά. Εξάλλου με ένα μόνο γκολ στέλνει το ματς στην παράταση κι εκεί όλα γίνονται. Όπως είναι φυσικό κάπως έτσι θα είναι και οι εντολές του Αλσατού αλλά λόγω της απειρίας των περισσότερων παικτών του, η Άρσεναλ δεν θα τα καταφέρει.

Από την άλλη μεριά αύριο έχουμε άλλο ένα μεγάλο παιχνίδι ανάμεσα στην Τσέλσι και την Μπαρτσελόνα. Μην σας ξεγελά το γεγονός ότι ο αγώνας διεξάγεται στο Stamford Bridge. Η Τσέλσι στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα αποκλείεται να ρισκάρει. Θα εμφανιστεί το ίδιο αμυντική με τον αγώνα στην Βαρκελώνη. Όσο θα περνά η ώρα όμως θα πρέπει σιγά-σιγά να ψάξει το γκολ-προκριση στον τελικό. Τότε αν οι Καταλανοί βρουν διαδρόμους οι Άγγλοι θα πάθουν ότι και η Ρεάλ το περασμένο Σάββατο. Πάντως το καλύτερο σενάριο για τους απλούς φιλάθλους θα ήταν να πετύχει η Μπαρτσελόνα ένα γρήγορο γκολ. Αν συμβεί κάτι τέτοιο τότε ίσως παρακολουθήσουμε ένα παιχνίδι αντάξιο του 4-4 ανάμεσα στην Τσέλσι και στη Λίβερπουλ. Όποιο από τα δύο σενάρια όμως και να επικρατήσει η Μπαρτσελόνα θα πάρει το εισιτήριο για την Ρώμη.