ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΒΟΛΛΕΥ

Το πρωτάθλημα βόλεϊ έλαβε τέλος πριν λίγες μέρες και βρήκε τον Ολυμπιακό στην κορυφή μετά από 6 χρόνια. Και αφού χθες είχαμε την ανάδειξη των πολυτιμότερων παικτών είναι ευκαιρία για να καταλήξουμε σε διάφορα συμπεράσματα.

Θα ξεκινήσω πρώτα απ’ όλα (τιμής ένεκεν) από τον περσινό κάτοχο του τροπαίου, τον Ηρακλή, ο οποίος φέτος απογοήτευσε στις εγχώριες διοργανώσεις. Μπορεί να έφτασε για άλλη μια φορά στο Final-4 του Τσάμπιονς Λιγκ, και μάλιστα στον τελικό της διοργάνωσης αλλά η χρονιά χαρακτηρίζεται ως αποτυχημένη για τον «Γηραιό». Κι αυτό διότι ούτε στον τελικό του κυπέλλου κατάφερε να φτάσει, αλλά ούτε και στον τελικό του Πρωταθλήματος αφού και τις δύο φορές αποκλείστηκε από τον Παναθηναϊκό. Βεβαίως όσον αφορά το πρωτάθλημα, όλα χάθηκαν στην κανονική περίοδο, αφού ο Ηρακλής με κάποια «στραβά» αποτελέσματα (1-3 με τη Λαμία, 0-3 με την Καλαμαριά, 1-3 από τον Άρη, 2-3 με την Κηφισιά, 0-3 με τον Φοίνικα) «κατάφερε» να τερματίσει στην 4^η θέση και να αποκλειστεί, σχετικά εύκολα, από τον ΠΑΟ.

Ας περάσουμε τώρα στον νταμπλούχο Ελλάδος Ολυμπιακό. Οι Πειραιώτες ξεκίνησαν άσχημα την χρονιά, αφού εκτός από την ήττα στην πρεμιέρα από τον αιώνιο αντίπαλο, γενικά δεν έπειθαν με τις εμφανίσεις τους. Καθώς όμως περνούσαν οι αγωνιστικές έδειχναν να βρίσκουν ρυθμό όπως ακριβώς είχε υποσχεθεί ο Κρίστιανσον μετά την αποτυχία στον πρώτο μεγάλο ντέρμπυ της χρονιάς. Οι δύο αιώνιοι συναντήθηκαν και στην προημιτελική φάση του Τσάλεντζ Καπ όπου αν και ο Παναθηναϊκός κατάφερε να πάρει την πρόκριση, ο Ολυμπιακός απέδειξε πως είχε γίνει ιδιαίτερα ανταγωνιστικός. Και φτάσαμε στις αναμετρήσεις για τους τελικούς του πρωταθλήματος όπου πραγματικά ο Ολυμπιακός ήταν εντυπωσιακός. Κι αυτό διότι ο Μίλκοβιτς ήταν ο γνωστός «Ιβάν ο τρομερός», ο Τζούριτς εξαιρετικός αλλά υπήρχαν άξιοι συμπαραστάτες και από την υπόλοιπη ομάδα.

Συνεχίζοντας, αν για τον Ηρακλή η χρονιά ήταν αποτυχημένη, τι να πει και ο Παναθηναϊκός; Οι πράσινοι ξεκίνησαν με πολλά όνειρα και ελπίδες αλλά στο τέλος της χρονιάς το αποτέλεσμα ήταν 4 τελικοί- κανένα τρόπαιο. Απολογισμός τραγικός για μία μεγάλη ομάδα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου ο Παναθηναϊκός έδειχνε η πιο σταθερή ομάδα αλλά στα κρίσιμα παιχνίδια «πλήρωσε» το γεγονός ότι ο Αγκάμεζ ήταν απελπιστικά μόνος και κουρασμένος αφού στους περισσότερους αγώνες ήταν αυτός που τελείωνε τις πιο πολλές μπάλες.

Το φετινό πρωτάθλημα είχε και ευχάριστες εκπλήξεις φυσικά οι οποίες δεν ήταν άλλες από την Ε.Α. Πατρών και τον Φοίνικα Σύρου. Αν και όσον αφορά την Πάτρα δεν ήταν μεγάλη η έκπληξη αφού με το υλικό που διέθετε η ομάδα η είσοδος στην 4αδα ήταν ένας αρκετά εφικτός στόχος. Απλά μέσω κάποιων αποτελεσμάτων η ΕΑΠ κατάφερε να τερματίσει στην 3^η θέση. Τώρα αυτό που μένει να δούμε είναι αν και την επόμενη χρονιά η Ε.Α. Πατρών θα καταφέρει να παραμείνει σε τόσο υψηλό επίπεδο.

Από την άλλη μεριά ο Φοίνικας, ήταν όντως η μεγαλύτερη έκπληξη αφού μόλις την πρώτη χρονιά της ομάδας της Σύρου στην Α1, κατάφερε να κατακτήσει την 5^η θέση και μαζί την έξοδο στο Τσάλεντζ Καπ της επόμενης περιόδου, κάτι που άξιζε πλήρως βασιζόμενη κυρίως στην έδρα της αφού οι κάτοικοι της Σύρου δημιουργούσαν σε κάθε αγώνα μία καταπληκτική ατμόσφαιρα. Για τον Φοίνικα όμως ισχύει ότι και για την ΕΑΠ. Να μην είναι δηλαδή απλά μία φωτοβολίδα αλλά να συνεχίσει στο ίδιο επίπεδο κάτι που δεν συνέβη για παράδειγμα με την Κηφισιά, η οποία ενώ πέρυσι έκανε ένα καταπληκτικό πρωτάθλημα, φέτος κατάφερε τελευταία στιγμή να παραμείνει στην Α1.

Όσον αφορά τώρα συγκεκριμένα πρόσωπα του πρωταθλήματος, όπως όλοι, ξεχωρίζουμε τον Καλντέιρα της Σύρου και τον Τζούριτς του Ολυμπιακού. Ο κεντρικός των «ερυθρολεύκων» αποτελεί ένα πολύ μεγάλο ταλέντο και είμαστε πολύ τυχεροί που τον έχουμε στις εθνικές μας ομάδες. Από την δεύτερη καλύτερη επτάδα που αναδείχθηκε, ο Αγκάμεζ ίσως νιώθει λίγο αδικημένος αλλά δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς όταν στο ίδιο πρωτάθλημα υπάρχει ένας από τους καλύτερους διαγώνιους παγκοσμίως, Ιβάν Μίλκοβιτς. Τέλος απόλυτα λογική ήταν η ανάδειξη του Άντερς Κρίστιανσον αφού επανέφερε τον Ολυμπιακό στην κορυφή μετά από 6 χρόνια «ξηρασίας».